1 Haziran 2009 Pazartesi

Koşulsuz Sevgiyi Sorgulamak

Ben dün bir çocuğun annesinden nefret edebileceğine tanık oldum... Kendi kafasında düşünceler yaratıp onu olması gerekenden çok farklı bir yere koyabileceğine...Kalın buz gibi duvarlar örüp onu dışında tutabileceğine...
Dokuz ay karnında taşımanın ya da sütünü vermenin bir evlat için yeterli gelmeyeceğine... Bir anne çocuğunu ne kadar sevse de özleminden gözyaşları dökse de o çocuğun bunlara tepkisiz kalabildiğini gördüm...
Anlayamadım bu olanları...Bir anneyi bu kadar kolayca yok sayabilmeyi anlayamadım.... Hayatta ne anneler babalar varken neleri yapmışken ve buna rağmen affedilmişken bir çocuğun aklında kurulan bu kurguyu anlamayı reddettim...Küçük bir çocuğun bu kadar katı bir yüreği olmasını sevgisizliğini reddettim...

Böyle olmayacak bizim çocuklarımız dedim..Böyle olmamalı...Ben tüm dünyaya karşı sevgi dolu olmaları için herşeyi yapacağım.

Üzüldüm;çok üzüldüm...Bir çocuğun annesini silmesi karşısında hiçbirşey yapamayışıma en çok da bunu anlayamayışıma tüm yüreğimle üzüldüm...Bazı şeyleri değiştirme gücümüzün olmayışı başka bir şeyde olsa bu kadar acıtmazdı belki de...

Ben hiç tanımadığım bir annenin gözyaşlarıyla yüreğimi yaktım dün gece...Binlerce kez şükrettim sonra, iyiki annem benim annem iyiki onu sevmekten asla vazgeçmem diye...
Sonra bir de affettiklerime baktım,belki haketmediği halde azad ettiklerime..Değer mi acaba diye düşündüm...Yutkundum...İç sesim titredi kendimle konuşurken...Düşüncem aklıma düştüğünden beri hala sorguluyorum...

Gece uyumadan dua ettim tüm kalbimle... Günü geldiğinde iyi bir anne olabilmek için...İyi bir anne olmanın ötesinde çocuklarım tarafından koşulsuz sevilebilmek için...Sadece ANNE olduğum için.... Print this post

1 yorum:

Belgin dedi ki...

Tubisim, dilegin dilegimdir, duan duamdir canim. Allah hepsinin gönlüne merhamet ve sevgi versin.
Sevgilerimle